ผมไปเจอมีผู้เเต่งร้อยเป็นกลอนด้วย
กรุณาอ่านดูครับ เเล้วตรองดูซิว่าท่านเก่งขนาดไหน.................
เริ่มด้วยความในใจของผู้โพสต์...
ใจจริงอยากจะเขียนเป็นบทกลอน เเต่ด้วยอ่อนทักษะทางภาษา
ด้วยเเต่ก่อนไม่ค่อยเชื่อฟังครูบา ชอบเฮอา ชอบเม้าส์ น่าเศร้าจริง
ที่ลองเขียนให้ดูไม่รู้ชัด ว่าเขาจัดเป็นบทกลอนหรือบทบ่น
เเค่ได้ผ่านตอนเรียนก็เหลือทน จะเคี่ยวคนให้เป็นสุนทรภู่(กลับชาติมาเกิด)เลยหรืองัย
*อันนี้เป็นความในใจสมัยเรียนอาจารย์เคี่ยวเข็นให้เเต่งกล่อนไม่รู้ว่าข้างบน เขาเรียกว่ากลอนหรือเปล่า?
เข้าเรื่อง....
เสนกบัณฑิตโพธิสัตว์
โพธิสัตว์ เห็นพราหมณ์ จึงถามว่า"
เหตุใดมา ร่ำร้อง จนหมองหม่น
จงเล่าความ ตามสัตย์ ชัดกมล
ทำไมคน โศกนัก หนักอุรา?"
พรหมณ์จึงเล่า ความจำ คำเทพบอก
คิดไม่ออก ว่าเหตุใด ไฉนหนา
จึงขอถาม ท่านที่ มีปัญญา
เหตุร้ายกล้า อะไร ให้ถึงตาย?
โพธิสัตว์ ตรวจดู ได้รู้หมด
เหตุปรากฏ ด้วยญาณ ประมาณหมาย
ความฉลาด ฉับไว ในอุบาย
มองเห็นคล้าย กับว่า มีตาทิพย์
ให้พราหมณ์ตอบ คำถาม สองสามข้อ
รู้เฉพาะ เหตุร้าย ทั้งหลายฉิบ
จึงบอกว่า "ถ้าท่านใจ หมดไหวพริบ
ล้วงถุงหยิบ สัตตู งูกัดตาย
ในตอนเย็น วันนี้ ที่ท่านพัก
ระหว่างทาง แน่นัก แม่นมั่นหมาย
ถ้ากลับไป ถึงบ้าน เมียท่านวาย
ชีพสลาย เพราะงู- เห่าอยู่ใน
เมื่อเมียท่าน ล้วงถุง มุ่งหาของ
งูเห่าต้อง ขบกัด ชีพตักษัย
เหตุผลเห็น เช่นว่า ข้ามั่นใจ
เหมือนเทพไท ไม่หลอก กล่าวบอกมา
จงระวัง ให้มาก แก้ปากถุง
งูจะพุ่ง ตัวออก แน่ดอกหนา
จงถอยออก ให้ห่าง อย่าวางตา
เอาไม้วา เคาะถุง มองมุ่งการณ์"
พราหมณ์เฒ่าเมื่อ เชื่อคำ ทำอย่างนั้น
งูเห่าพลัน ออกมา ดังว่าขานเ
สียงฟู่ฟู่ ชูคอ ล่อพังพาน
หมองูคว้าน คว้าไป ปล่อยในดง
มหาชน บันเทิง ร่าเริงว่า
ท่านมหา บัณฑิต น่าพิศวง
พยากรณ์ ประดุจ พุทธองค์
ปรบมือส่ง สัญญา สาธุการ
ฝนแก้วตก บูชา มหาสัตว์
พราหมณ์แก่จัด คำนับ ด้วยทรัพย์สาร
มหาสัตว์ ไม่รับ กลับให้ทาน
รวมประมาณ หนึ่งพัน พลันให้พราหมณ์
"ท่านเที่ยวขอ ทรัพย์ไป ทั้งไกลใกล้
ผู้ใดใช้ เล่าหนอ ข้าขอถาม
""ภรรยา ข้าพเจ้า เป็นสาวงาม
"พราหมณ์บอกความ ตามจริง ทุกสิ่งอัน
"ภรรยาท่าน ร่วมผิด คิดทำชู้
ท่านจงรู้ เรื่องไว้ ให้แม่นมั่น
"อาศัยทรัพย์ จับชายชู้ เพราะรู้ทัน
ณ. ภายใน เจ็ดวัน ทันเหตุการณ์
ได้ปลดเปลื้อง ให้พราหมณ์ พ้นความทุกข์
กลับมีสุข ใสเปรม เกษมศานต์
พ้นความตาย และชายชู้ ผู้รังควาญ
อยู่สำราญ ตลอด ปลอดโพยภัย
เสนกะ ประสบโชค ในโลกนี้
ดำรงที่ ราชครู เป็นผู้ใหญ่
ได้ประโยชน์ โลกอื่น แสนชื่นใจ
ด้วยการให้ ธรรมะ ประชาชน
และปลดเปลื้อง ชราพราหมณ์ จากความทุกข์
เมื่อประยุกต์ ย่อมเห็น ว่าเป็นผล
ที่เกิดจาก พาหุสัจจ์ พิพัฒน์พล
เป็นมงคล แก่ตัว ไปชั่วกาล.
เทพ ฯ นคร.*******
ขอขอบคุณข้อมูลจากบล็อกของเนชั่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น